Memories
Memories is een reeks textielwerken die Ann Demeyere gemaakt heeft vol herinneringen aan haar overleden vader, om deze letterlijk vast te naaien in haar geheugen.
Tijdens deze chaotische tijden zocht ze naar een rustgevende manier van werken om stil te staan bij dit verlies en de zoektocht naar troost.
De reeks “Memories” is ontstaan door een oude reeks foto’s met fragmenten van de natuur genomen door haar vader. Door de lange tijd dat de filmrolletjes verborgen zaten in zijn atelier zijn de foto’s verweerd en verouderd.
Deze foto’s brachten Ann op het idee om via medium deze te transfereren op stroken van oude lakens. Daarover komt een lichtdoorschijnende stof. Op deze stof borduurde zij handmatig stukken stam van de boom die doorschemerde vanop de foto met een gefantaseerde vogelpoot als wortels.
Door hun genetische bindweefselaandoening (EDS) voelde Ann de drang om deze pijn om te zetten naar afbeeldingen van bomen/takken met vogelpoten als metafoor van de stamboom van de familie met de poot als kwetsbaarheid en tijdelijkheid in het leven.
Haar opleiding grafiek met voorliefde voor lijnetsen bepaalde mee de manier van (wild)borduren. Dit geeft geen klassiek borduuruitzicht met een volgpatroon maar eerder een tactiele en fragiele invulling van vlakken en lijnen met naald en draad.
De trage manier van het omzetten van haar tekening op stof met naald en draad gaf Ann de tijd en geduld om na te stil te staan bij de verwerking van het verlies en de zoektocht naar troost.
Die naaiwerken zorgden ook voor fijne gesprekken met haar mama, familie en vrienden, herinneringen worden opgehaald en dit zorgt voor troost op een manier die zij nooit voor mogelijk had gehouden.
Tijdens deze chaotische tijden zocht ze naar een rustgevende manier van werken om stil te staan bij dit verlies en de zoektocht naar troost.
De reeks “Memories” is ontstaan door een oude reeks foto’s met fragmenten van de natuur genomen door haar vader. Door de lange tijd dat de filmrolletjes verborgen zaten in zijn atelier zijn de foto’s verweerd en verouderd.
Deze foto’s brachten Ann op het idee om via medium deze te transfereren op stroken van oude lakens. Daarover komt een lichtdoorschijnende stof. Op deze stof borduurde zij handmatig stukken stam van de boom die doorschemerde vanop de foto met een gefantaseerde vogelpoot als wortels.
Door hun genetische bindweefselaandoening (EDS) voelde Ann de drang om deze pijn om te zetten naar afbeeldingen van bomen/takken met vogelpoten als metafoor van de stamboom van de familie met de poot als kwetsbaarheid en tijdelijkheid in het leven.
Haar opleiding grafiek met voorliefde voor lijnetsen bepaalde mee de manier van (wild)borduren. Dit geeft geen klassiek borduuruitzicht met een volgpatroon maar eerder een tactiele en fragiele invulling van vlakken en lijnen met naald en draad.
De trage manier van het omzetten van haar tekening op stof met naald en draad gaf Ann de tijd en geduld om na te stil te staan bij de verwerking van het verlies en de zoektocht naar troost.
Die naaiwerken zorgden ook voor fijne gesprekken met haar mama, familie en vrienden, herinneringen worden opgehaald en dit zorgt voor troost op een manier die zij nooit voor mogelijk had gehouden.
